De Gordon Setter, oorspronkelijk gefokt voor de jacht op gevogelte op de Schotse heidegebieden, is een zogenaamde staande hond en wordt ingedeeld in FCI rasgroep 7.
Ook bij de hedendaagse Gordon Setter is dit jachtinstinct nog steeds aanwezig. De meeste mensen denken bij jachthonden aan het kenmerkende beeld van de apporteur, zoals bijvoorbeeld de Retriever, die het geschoten wild naar de baas (de jager) terug brengt. De Setter was echter niet bedoeld om te apporteren (hoewel hij ook deze taak met gemak kan leren), maar om het wild te vinden en aan te wijzen. Ook bij uw eigen Gordon zult u dit gedrag vaak terugzien. De hond focust zijn blik op de prooi en wijst als het ware de plek aan waar deze zich verscholen houdt. Op commando jaagt hij dan de vogels de lucht in, waardoor de jager ze kan schieten. Tijdens een wandeling zult u dit instinct veelvuldig meemaken. De Gordon Setter heeft een natuurlijke drang om vrij te rennen, maar toont zich zeer aanhankelijk naar de baas of een andere setter in huis. Hij is immers gefokt om in teamverband te werken.
De Gordon Setter behoort met zijn verwanten, de Ierse en Engelse Setter en de Pointer, tot de Engelse Staande Honden. Zij hebben in het jachtterrein tot taak om het (veer)wild op te sporen en aan te wijzen. Iedereen kent wel het beeld van de voorstaande hond, die tot het uiterste gespannen, door zijn houding laat zien waar het wild zich bevindt. In Nederland is de ruimte die voor het oorspronkelijke werk van deze honden nodig is, vrijwel niet aanwezig. Om aan de natuurlijke aanleg van de Gordon Setter tegemoet te komen, kan men deelnemen aan veldwedstrijden.